kłopotać się

См. также в других словарях:

• kłopotać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} troszczyć się, dbać o coś, martwić się, niepokoić, gorliwie zabiegać o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kłopotała się wychowaniem swoich dzieci, prowadzeniem gospodarstwa. Tym się nie kłopocz. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kłopotać — ndk IX, kłopotaćoczę a. kłopotaćocę, kłopotaćoczesz, kłopotaćocz, kłopotaćotał rzad. «sprawiać komuś kłopot, niepokoić, trapić» Kłopotał kogoś swymi sprawami. kłopotać się «troszczyć się o coś, martwić się, niepokoić, trapić się czymś» O… …   Słownik języka polskiego

• troszczyć się — ndk VIb, troszczyć sięczę się, troszczyć sięczysz się, troszcz się, troszczyć sięczył się «przejawiać troskę, dbałość o kogoś, o coś; kłopotać się, niepokoić się, martwić się» Nie troszcz się o mnie. Troszczyć się o starych rodziców. Troszczyć… …   Słownik języka polskiego

• biedzić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, biedzić siędzę się, biedzić siędzi się, biedź się {{/stl 8}}{{stl 7}} starać się mozolnie coś zrobić, wkładać w coś wysiłek, męczyć się, kłopotać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Biedzić się nad rozwiązaniem równania.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• turbować się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, turbować siębuję się, turbować siębuje się {{/stl 8}}{{stl 7}} żartobliwie: martwić się czymś, kłopotać się o coś; troszczyć się, niepokoić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie turbuj się o to. <łac.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… …   Słownik frazeologiczny

• łamać — ndk IX, łamaćmię, łamaćmiesz, łam, łamaćał, łamaćany 1. «naciskając, przyciskając, uderzając, zginając rozrywać coś, kruszyć, rozdzielać; rozbijać na kawałki» Łamać gałęzie. ∆ Łamać kołem «w średniowieczu i początkach ery nowożytnej: łamać kości… …   Słownik języka polskiego

• drapać — ndk IX, drapaćpię, drapaćpiesz, drap, drapaćał, drapaćany drapnąć dk Va, drapaćnę, drapaćniesz, drapaćnij, drapaćnął, drapaćnęła, drapaćnęli, drapaćnięty, drapaćnąwszy 1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami,… …   Słownik języka polskiego

• suszyć — ndk VIb, suszyćszę, suszyćszysz, susz, suszyćszył, suszyćszony «czynić suchym, pozbawiać coś wilgoci przez spowodowanie odparowywania wody w wyższej temperaturze, wytworzonej sztucznie w zamkniętym pomieszczeniu lub w warunkach naturalnych na… …   Słownik języka polskiego